درست یک سال پیش، اولین پستم را در این وبلاگ منتشر کردم. از آن زمان تا به امروز پست‌های مختلفی نوشته‌ام. گاهی کتاب معرفی کردم؛ گاهی درباره قانون کپی‌رایت نوشتم؛ گاهی در مورد نوشتن رسمی ای‌میل توضیح دادم؛ گاهی از تجربیات تدریسم نوشتم؛ گاهی از کاربردهای رشته‌ام، یعنی ریاضی گفتم؛ گاهی نگاهی به آیین نگارش انداختم و گاهی از تجربیان ثبت‌نامم در یک سمینار خارجی نوشتم. آمار بازدید بعضی از این نوشته‌‌ها به ۱۰۰۰۰ بار رسیده است و چه لذتی دارد این خوانده شدن.

در این مدت، گاهی پیش آمده است که به دلیل مسافرت یا فشار کاری، نتوانسته‌ام مطالب را به صورت منظم منتشر کنم. به همین خاطر، ضمن عرض پوزش سعی می‌کنم در دومین سال فعالیت وبلاگ، نظم بیشتری را در انتشار پست‌ها رعایت کنم. همچنین سعی می‌کنم با حفظ کیفیت، تعداد پست‌های بیشتری در هر ماه بنویسم و روی موضوعاتی که بعضی از شما خوانندگان عزیز درخواست داده بودید، تمرکز کنم.

‎‎‎‎‎یکی از آرزوهای من در این یک سال، این بود که افراد بیشتری این لذت وصف‌ناشدنی را بچشند. خوشبختانه با گسترش روزافزون اینترنت، افراد زیادی از قشرهای مختلف را می‌توان دید که وبلاگ می‌نویسند؛ اما یکی از اقشاری که تا حد زیادی با وبلاگ‌نویسی بیگانه است، استادان دانشگاه هستند. قشری که در صورت روی آوردن به وبلاگ‌نویسی می‌تواند به تولید محتوای ارزشمند در وب فارسی کمک کند؛ پس چه خوب می‌شود اگر استادان دانشگاه مقداری از فضای رسمی نوشتن مقالات دانشگاهی فاصله بگیرند و کمی هم درباره روزمرگی‌های زندگی دانشگاهی خود با کاربران اینترنت حرف بزنند. از تجربیات تدریس‌شان در دانشگاه بگویند؛ کتاب‌های درسی و غیردرسی‌ای را که می‌خوانند به دیگران معرفی کنند؛ درباره تازه‌های رشته تخصصی‌‌شان به زبان ساده حرف بزنند؛ برای بهتر شدن سیستم آموزشی راهکار بدهند؛ ایده‌های علمی خود را مطرح کنند و به طور خلاصه، به زبان ساده، افکار و عقاید خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و از نظرات آن‌ها آگاه شوند.

اگر هر استادی در کنار کارهای تحقیقاتی‌اش، چند ساعتی را هم در هفته به نوشتن یادداشت‌های خود در اینترنت اختصاص بدهد، بعد از مدتی، یک شبکه وبلاگی از نوشته‌های استادان خواهیم داشت که حاصل آن، تولید مقدار قابل توجهی محتوای ارزشمند است که بدون شک به بالا بردن دانش عمومی کاربران اینترنت کمک می‌کند.

بهترین راه برای اشتراک‌گذاری موارد گفته‌شده، وبلاگ‌نویسی است. امروزه همه ما می‌دانیم سرویس‌های وبلاگ‌دهی رایگان زیادی وجود دارد که با چند کلیک می‌توان یک حساب در آن‌ها باز کرد و وبلاگ‌نویسی را شروع کرد؛ اما واقعیت این است که در این سیستم‌ها، اختیار کامل وبلاگ در دست شما نیست. به عنوان مثال، تنها می‌توانید از امکانات از پیش تعریف‌شده آن‌ها استفاده کنید و لذا اگر به امکان جدیدی نیاز پیدا کنید، امکان پیاده‌سازی آن‌ را نخواهید داشت.

چاره چیست؟

اگر می‌خواهید اختیار کامل روی وبلاگ خود داشته باشید و هر امکانی را که نیاز دارید، روی آن پیاده کنید، باید وبلاگی در دامنه و هاست شخصی راه‌اندازی کنید. قبول دارم که راه‌اندازی یک وبلاگ برای استادی که اطلاعات محدودی درباره دامنه، هاست، سیستم مدیریت محتوا و… دارد، کمی سخت است؛ اما نگران نباشید! چند روزی می‌شود که سایت «استادان» را با هدف راه‌اندازی وبلاگ برای استادان دانشگاه راه‌اندازی کرده‌ام.

ostadan

سایت استادان از همان مرحله اول وبلاگ‌نویسی که خرید دامنه و هاست است تا راه‌اندازی کامل آن به شما کمک می‌کند. علاوه بر این، تجربیات یک سال وبلاگ‌نویسی خودش با سیستم وردپرس را در اختیار شما قرار می‌دهد تا با خیال راحت وبلاگ‌نویسی را شروع کنید و دانسته‌های خود را با دانشجویان، همکاران، دوستان و دیگر خواننده‌های وبلاگ به اشتراک بگذارید و لذت خوانده شدن را تجربه کنید.

برای شروع، در بخشی از سایت استادان، به چند سوال متداول که ممکن است برای هر فردی قبل از خرید دامنه و هاست پیش بیاید، جواب داده‌ام و سعی کرده‌ام تا هر گونه ابهام احتمالی را از بین ببرم. می‌توانید قبل از هر گونه تصمیمی از این بخش دیدن کنید. وبلاگ‌نویسی به هیچ‌وجه کار سختی نیست؛ فقط باید تصمیم بگیرید و شروع کنید.

بسیار خوشحال خواهم شد که در فرایند راه‌اندازی وبلاگی برای نوشتن یادداشت‌های روزانه خود همراه شما باشم.

در پایان اگر می‌خواهید از نوشته‌های بعدی این وبلاگ باخبر شوید، می‌توانید به طور رایگان، مشترک خوراک «پانویس» و یا مشترک ای‌میلی «پانویس» شوید. دقت داشته باشید که برای فعال‌سازی این اشتراک، باید ای‌میلی که از طرف وبلاگ برای‌تان فرستاده می‌شود را تأیید کنید.

لینک ثابت: https://panevis.ir/?p=1325

سرمایه‌گذاری روی بیت‌کوین